ประโยคสำคัญในข้อความชวนให้พวกเราคิดและไตร่ตรอง “พระเยซูคริสต์ทรงกล่าวเช่นนี้เพื่อทดลองใจเขา เพราะพระองค์เองทรงทราบดีว่าพระองค์จะทรงทำอย่างไร”  นี่เป็นสิ่งที่พระเยซูคริสต์คิดไว้แล้ว เมื่อพระองค์ตรัสว่า “เราจะหาซื้อขนมปังได้อย่างไร เพื่อนำมาให้คนเหล่านี้รับประทาน?”  แต่พระองค์ทรงกล่าวเช่นนั้นก็เพื่อที่จะทดลองฟีลิป พระองค์ทรงทราบดีแล้ว ณ จุดนี้พวกเราเห็นคือทัศนคติของพระเยซูคริสต์กับบรรดาอัครสาวก  พระองค์ทรงทดลองพวกเขาบ่อยๆเพื่อสอนพวกเขา และเมื่อพวกเขาหมดหนทางแก้ไขปัญหา และไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร  พระองค์ทรงสั่งให้พวกเขาหยุดและทรงสอนพวกเขา  พระวรสารล้วนเต็มไปด้วยกิริยาท่าทีนี้ของพระเยซูคริสต์เพื่อทำให้ศิษย์ของพระองค์ก้าวหน้าขึ้นกลายเป็นผู้เลี้ยงแกะแห่งประชากรของพระเจ้า สำหรับกรณีของพวกเราก็คือ บรรดาบิชอป ผู้เลี้ยงแกะแห่งประชากรของพระเจ้า และสิงหนึ่งที่พระเยซูคริสต์ทรงรักมากที่สุดก็คือ “การอยู่กับฝูงชน” เพราะว่านี่ยังเป็นเครื่องหมายแห่งความเป็นสากลแห่งการไถ่กู้ด้วย และสิ่งหนึ่งที่บรรดาอัครสาวกไม่ชอบมากที่สุดก็คือฝูงชน เพราะพวกเขาชอบอยู่อย่างใกล้ชิดกับพระเยซูคริสต์ เพื่อที่จะฟังพระองค์ ฟังทุกอย่างที่พระองค์ตรัสสอน

         วันนี้พวกเขาไปที่สถานที่นั้นเพื่อพักผ่อน เป็นคำบอกเล่าในพระวรสารฉบับอื่นเพราะพระวรสารทั้งสี่ฉบับพูดถึงเรื่องนี้… บางทีอาจมีการทวีขนมปังสองครั้ง ซึ่งเกิดขึ้นจากการทำพันธกิจและพระเยซูคริสต์ตรัสว่า “ให้พวกเราไปพักผ่อนกันสักครู่หนึ่ง”  และเมื่อพวกเขาไปที่นั้นประชาบนเห็นว่าพวกเขาไปที่นั้นทางทะเล จึงต่างพากันอ้อมเดินไปรอพบพระองค์ที่นั้น  บรรดาศิษย์ต่างก็ไม่พอใจเพราะฝูงชนทำให้วันจันทร์หลังปัสกาพินาศไป ซึ่งทำให้พวกเขาไม่สามารถร่วมฉลองได้กับพระเยซูคริสต์แบบส่วนตัว  ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้พระเยซูคริสต์ก็ทรงเริ่มเทศนา พวกเขาเหล่าสัตบุรุษต่างตั้งใจฟัง แล้วพวกเขาต่างพูดคุยระหว่างกันจนเวลาเนิ่นนานหลายชั่วโมงผ่านไป พระเยซูคริสต์ทรงสอนและประชาชน ทุกคนต่างก็มีความสุข แล้วอัครสาวกก็กล่าวว่า “เวลาของการฉลองและส่วนตัวของพวกเราพังหมดแล้ว การพักผ่อนส่วนตัวของเราก็พลอยสูญหายไปด้วย”

         แต่ว่าพระเยซูคริสต์ก็ทรงเลือกที่จะอยู่อย่างใกล้ชิดกับประชาชน และพระองค์ทรงปรารถนาที่จะสร้างหัวใจของผู้เลี้ยงแกะให้มีความใกล้ชิดกับประชากรของพระเจ้าเพื่อที่จะช่วยให้พวกเขาได้รอด  พวกเราเข้าใจว่าพวกเขาได้รับการคัดเลือก และรู้สึกไปในทำนองว่าตนเป็นกลุ่มชนอภิสิทธิ์ เป็นชนชั้นพิเศษ “เป็นชนชั้นผู้ดีมีตระกูล” มีความใกล้ชิดกับพระเยซูคริสต์ และบ่อยครั้งพระเยซูคริสต์ทรงแสดงกิริยาตำหนิพวกเขา อย่างเช่นพวกเราเห็นว่าพระองค์มีพฤติกรรมอย่างไรกับเด็กๆ  บรรดาอัครสาวกพยายามปกป้องพระเยซูคริสต์ “ไม่ ไม่ ไม่ เด็กๆห้ามเข้าใกล้ชิดพระเยซูคริสต์ อย่าเข้ามารบกวนพระองค์… เด็กๆต้องอยู่กับพ่อแม่” แล้วพระเยซูคริสต์ตรัสตอบอย่างไร?  “ปล่อยให้เด็กๆเข้ามาหาเราเถิด”  บรรดาอัครสาวกไม่เข้าใจ  แต่ต่อมาพวกเขาก็เข้าใจ  พ่อนึกถึงถนนที่ไปยังเยริโกที่มีชายคนหนึ่งร้องตะโกนว่า “โอ พระเยซู บุตรแห่งดาวิด โปรดเมตตาฉันด้วย” แล้วบรรดาอัครสาวกมีปฏิกิริยากล่าวว่า “หุบปากเสีย อย่าร้องตะโกน พระเยซูคริสต์กำลังเสด็จมา อย่าไปรบกวนพระองค์” แล้วพระเยซูคริสต์ตรัสว่า “เขาเป็นใครหรือ? ให้เขาเข้ามา”  นี่เป็นอีกครั้งหนึ่งพระเยซูคริสต์ทรงตำหนิบรรดาอัครสาวกพวกเขา เพราะฉะนั้นพระองค์ทรงสอนพวกเขาให้มีความใกล้ชิดกับประชากรขอ คือบรรดาสัตบุรุษ

         ใช่แล้ว เป็นความจริงที่ประชากรของพระเจ้าอาจทำให้ผู้เลี้ยงแกะศาสนบริกรเหน็ดเหนื่อย  เรื่องราวจะหนักยิ่งขึ้นเมื่อมีผู้เลี้ยงแกะที่ดี ที่พึ่งพาได้ เพราะประชาชนจะเข้าหาผู้เลี้ยงแกะที่ดีเสมอเพราะเหตุใดเหตุหนึ่ง ครั้งหนึ่งมีเจ้าอาวาสที่ซื่อๆสุภาพในสังฆมณฑลหนึ่ง เขามีบ้านพักธรรมดาๆ จิตใจดี ดังนั้นประชาชนจึงมาเคาะประตูหน้าต่างตลอดทั้งวัน… ครั้งหนึ่งเขาบอกกับพ่อว่า เขากำลังคิดจะสร้างกำแพงล้อมประตุหน้าต่างเพื่อจะได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง แต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจตามมโนธรรมว่าเขาเป็นผู้เลี้ยงแกะของพระเจ้าและเขาควรที่จะอยู่กับประชาชน ลูกแกะของพระองค์ และพระเยซูคริสต์ก็ทรงสอนศิษย์ของพระองค์ถึงทัศนคติของผู้เลี้ยงแกะที่ดี ซึ่งต้องมีความใกล้ชิดกับพระชากรของพระเจ้า  และประชาชนก็ทำให้ผู้เลี้ยงแกะต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะพวกเขามาขอพึ่งพาในสิ่งต่างๆที่เป็นรูปธรรม พวกเขาจะขออะไรที่เป็นรูปธรรมเสมอ บางทีก็อาจขอสิ่งที่ผิดๆ แต่มักจะเป็นรูปธรรมเสมอ ผู้เลี้ยงแกะหรือศาสนบริการต้องตอบสนองต่อพวกเขา การบอกเล่าของพระวรสารของผู้นิพนธ์ฉบับอื่นๆเล่าว่าเมื่อเวลาผ่านไป  ประชาชนควรกลับไปเพราะเริ่มจะค่ำแล้ว พวกเขากล่าวว่า ”การไล่ประชาชนกลับไปเพื่อหาซื้ออะไรบางอย่างมารับประทาน ในความจริงที่ว่ากำลังใกล้ค่ำ ในเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดินอย่างนั้นหรือ… แต่ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรในใจ?  อย่างน้อยก็เพื่อที่จะฉลองกันเองนิดๆหน่อยๆภายในกลุ่มของบรรดาอัครสาวกเอง นี่ก็ไม่ได้เป็นการเห็นแก่ตัวที่เล็วร้ายอะไร  แต่พวกเราเข้าใจว่าประชาชนต้องการที่จะอยู่กับผู้นำที่เป็นผู้เลี้ยงแกะของตนยชุมภาบาล อยู่กับพระเยซูคริสต์ผู้ทรงเป็นผู้เลี้ยงแกะผู้ยิ่งใหญ่  และเพื่อทดลองใจพวกเขาพระเยซูคริสต์ตรัสตอบว่า “พวกท่านนั่นแหละหาอะไรให้พวกเขารับประทาน” และนี่คือสิ่งที่พระเยซูคริสต์ตรัสในวันนี้กับผู้เลี้ยงแกะศาสนบริกรทุกคน “ต้องหาอะไรให้พวกเขารับประทาน”  พวกเขาบรรดาสัตบุรุษร้อนใจหรือเปล่า? พวกท่านศาสนบริกรไปบรรเทาใจเขา”  “พวกเขาหลงทางหรือเปล่า? พวกท่านไปหาทางออกให้เขา” “พวกเขาทำผิดหรือเปล่า? แล้วท่านมอบอะไรบางอย่างให้พวกเขาไปแก้ปัญหา …  ท่านให้เขา …”  และอัครสาวกที่น่าสงสารรู้สึกว่าต้องให้ ให้ ให้ แล้วก็ให้ แต่เขาเองล่ะจะรับมาจากไหน? พระเยซูคริสต์ทรงสอนพวกเขาว่าจากผู้เดียวกันกับที่พระองค์ได้รับมา

         หลังจากนั้นพระองค์ก็จากอัครสาวกไปเพื่ออธิษฐานภาวนาต่อพระบิดาเจ้า  ความใกล้ชิดสองประการของผู้เลี้ยงแกะ ฐานะศาสนบริกรนี้คือสิ่งพระเยซูคริสต์ทรงตั้งใจสอนอัครสาวกให้เข้าใจ  เพื่อที่พวกเขาจะได้กลายเป็นผู้เลี้ยงแกะ ผู้อภิบาลที่ยิ่งใหญ่ ทว่าฝูงชนหลงผิดหลายครั้ง และพวกเขาก็หลงผิดที่นี่ด้วย “ครั้นประชาชนเมื่อได้เห็นเครื่องหมายที่พระองค์ทรงกระทำแล้วต่างก็พูดว่า “ผู้นี้เป็นประกาศกอย่างแน่นอน เขาคือผู้ที่จะเสด็จมาในโลกนี้”   แต่เมื่อพระเยซูคริสต์ทราบว่าพวกเขาจะนำพระองค์ไปเป็นกษัตริย์ก็ทรงหลบหน้าไปอีก”  บางที่พระวรสารอาจจะไม่มีการกล่าวถึง อัครสาวกคนหนึ่งอาจกล่าวกับพระองค์ “โอ พระอาจารย์ ให้พวกเราฉกฉวยโอกาสนี้ยึดอำนาจดีไหม” – นี่เกิดการล่อลวงอีกแล้ว  และพระเยซูคริสต์ทรงทำให้พวกเขาเห็นว่านั่นไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง  อำนาจของผู้อภิบาลเป็นการรับใช้และบริการ พวกเขาไม่มีอำนาจอื่นใดและเมื่อหลงไปใช้อำนาจอื่นกระแสเรียกของพวกเขาก็จะพังพินาศแล้ว  เราก็ไม่ทราบว่าพวกเขากลายเป็นผู้จัดการแบบธุรกิจการอภิบาลหรือเปล่า ถ้าหากใช้อำนาจผิดในฐานะศาสนบริกร พวกเขาก็ไม่ใช่ผู้อภิบาล โครงสร้างไม่ใช่การอภิบาล  หัวใจของผู้อภิบาลคือการอภิบาลรับใช้และบริการด้วยใจกว้าง และหัวใจของผู้อภิบาลคือสิ่งที่พระเยซูคริสต์กำลังสอนพวกเราในขณะนี้  วันนี้ให้พวกเราสวดภาวนาสำหรับบรราบิชอป บรรดาบาดหลวง นักบวช ศาสนบริกรของพระศาสนจักร ขอให้พระเยซูคริสต์ตรัสกับพวกเขาเสมอ เพราะพระองค์ทรงรักพวกเขามาก ขอให้พระองค์ตรัสกับพวกเราเสมอ ขอให้พระองค์บอกพวกเราว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร ขอให้พระองค์ทรงอธิบายให้พวกเราทราบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสอนพวกเราอย่าให้มีความกลัวต่อประชากรของพระเจ้า ไม่ให้กลัวที่จะอยู่อย่างใกล้ชิดกับประชาสัตบุรุษ

         สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสทรงจบพิธีมิสซาด้วยการอวยพรศีลมหาสนิทพร้อมกับเชิญบรรดาสัตบุรุษให้มีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน