ศาสนาคริสต์เป็นวิธีมอง ชาวคริสต์มองเห็นแตกต่างจากคนอื่น จึงภาวนา และพยายามปฏิบัติตามคำสอนของพระเยซูเจ้า ชาวนาเร็ธ

พระวรสารนักบุญยอห์น เล่าถึงชายตาบอดตั้งแต่กำเนิด พระเยซูเจ้าทรงรักษาเขาให้มองเห็น “ฉันเคยตาบอด และบัดนี้ฉันมองเห็นแล้ว” (ยน.9:25)

อะไรคือปัญหากับวิธีที่เราคิด และวิธีที่เรามอง คำตอบ คือ เราเห็นและรับรู้ด้วยความกลัว เราก็ติดกับความคิดว่า เราเป็นใคร เรามีอะไร เมื่อกลัวเราก็เห็นตนเองว่าคนอื่นเป็นศัตรู เราอาจลืมไปว่าเราคือภาพลักษณ์ของพระเจ้า (ดู ปฐก 1:26) พระเจ้าทรงสร้างเราด้วยความรักไร้จำกัด เราจะรู้สึกปลอดภัย เราจึงไม่ต้องกลัว เราจะมีชีวิตด้วยความไว้วางใจ

เรื่องพระเยซูเจ้าทรงทำให้พายุสงบ (มก 4:35-41) ขณะบรรดาศิษย์กำลังอยู่ในเรือ ข้ามทะเลสาบกาลิลี เกิดพายุแรงกล้า คลื่นซัดเข้าเรือเกือบจะเต็มเรือ พระองค์บรรทมหลับอยู่ท้ายเรือ บรรดาศิษย์กลัวมาก จึงปลุกพระองค์ ทรงบังคับลม “จงสงบลงเถิด” แล้วพระองค์ตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “ตกใจกลัวเช่นนี้ทำไม ท่านยังไม่มีความเชื่อหรือ” ท่านเข้าใจพลังของความกลัว แตกต่างกับพลังของความเชื่อไว้วางใจพระเยซูเจ้าแล้ว

เรื่องบารทิเมอัส คนขอทานตาบอด ที่เมืองเยริโค เมื่อเขาได้ยินว่าพระเยซูชาวนาซาเร็ธกำลังเสด็จผ่านมา เขาส่งเสียงร้องตะโกนว่า ข้าแต่พระเยซูโอรสของกษัตริย์ดาวิดเจ้าข้า โปรดเมตตาข้าพเจ้าเถิด.. ให้ข้าพเจ้าแลเห็นเถิด.. เขากลับแลเห็น และเดินทางติดตามพระองค์ไป” (มก 10:36-52)

อะไรช่วยชายตาบอด คือ การกลับใจมาสู่ความเชื่อ ช่วยเขาให้ตระหนักจากการยึดตนเองไปสู่การยอมรับอาศัยพระหรรษทาน เขาเปลี่ยนการมองแบบเดิม มาสู่จิตใจใหม่ บารทิเมอัสจึงเดินทางติดตามพระเยซูเจ้า เป็นศิษย์ของพระองค์ กล่าวคือการสละตนเอง การถวายชีวิตของตน เพราะได้สัมผัสความรักของพระเจ้าช่วยให้เขากลับมองเห็น ทั้งฝ่ายร่างกาย และจิตวิญญาณ

ผมหวังว่าการฉลองคริสตมัสปีนี้จะช่วยทั้งคุณและผมสัมผัสพลังแห่งความรักของพระองค์ จนมีสันติสุข และเป็นผู้ร่วมสร้างสันติสุข ต่อไป