นักบุญโปลีการ์ปได้เข้ามาเป็นคริสตชนและได้รับการสอนจากนักบุญยอห์น ผู้นิพนธ์พระวรสาร ประมาณว่าเมื่อท่านอายุ 37 ปี ก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสังฆราชของเมืองสเมอร์นา (Smyrna) ซึ่งอยู่ในตุรกีในปัจจุบันนี้ โดยนักบุญยอห์นซึ่งขณะนั้นชรามากแล้ว และไม่นานนักก่อนที่นักบุญยอห์นจะถูกเนรเทศไปอยู่เกาะปัทมอส(Patmos) เมื่อได้รับแต่งตั้งแล้วนักบุญโปลีการ์ปได้พิสูจน์ให้เห็นว่าท่านดำเนินชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์และสามารถบริหารงานได้อย่างดีในการเผชิญหน้ากับความยากจนและการเบียดเบียนตลอดเวลาจากพวกชาวยิวที่นั่น ในปี ค.ศ. 155 ซึ่งคาดว่าท่านคงจะมีอายุ 86 ปี ท่านได้เดินทางไปกรุงโรมเพื่อปรึกษาหารือกับพระสันตะปาปาอานิเซตุส (Pope St. Anicetus) เกี่ยวกับปัญหาขัดแย้งกันเรื่องกำหนดวันปัสกา การพบปะกันครั้งนี้แม้ไม่อาจแก้ปัญหาที่มีความเห็นแย้งกัน แต่พระสันตะปาปาก็ได้ทรงอนุมัติให้พระสังฆราชที่น่าเคารพนี้ยังคงถือตามธรรมประเพณีตะวันออกต่อไป คือถือเอาวันที่ 14 ของเดือนนิซาน (Nisan) เป็นวันที่พระคริสตเจ้าทรงกลับฟื้นคืนพระชนมชีพจากความตาย และจะเฉลิมฉลองตรงวันไม่ว่าจะตรงกับวันอาทิตย์หรือวันธรรมดาก็ตาม

นักบุญโปลีการ์ปแทบจะไม่ได้กลับไปยังสำนักของท่าน เพราะภายใต้การปกครองของจักรพรรดิมาร์คุส เอาเรลีอุส ในขณะนั้น มีการเบียดเบียนบรรดาคริสตชนอย่างโหดร้ายทีเดียว ด้วยการขอร้องของบรรดาคริสตชนท่านจึงยอมหลบซ่อนตัวแถบรอบนอกของเมือง แต่มีทาสคนหนึ่งถูกจับทรมานจึงยอมเผยที่ซ่อนของท่าน ท่านถูกนำไปอยู่ต่อหน้าบัลลังก์ตัดสินของผู้ช่วยกงสุล ซึ่งสั่งให้ท่านสาบานจะยกย่องซีซาร์ว่าสูงส่ง และสาปแช่งพระคริสต์ แต่ท่านได้ให้คำตอบที่เลื่องลืออย่างสุขุมว่า “ฉันได้รับใช้พระคริสต์มา 86 ปีแล้ว และพระองค์ไม่ทรงทำให้ผิดหวังเลย แล้วจะให้ฉันกล่าวคำผรุสวาท ณ บัดนี้ต่อพระมหากษัตริย์และพระผู้ไถ่ของฉันได้อย่างไร ฉันเป็นคริสตชนคนหนึ่ง” ท่านจึงถูกตัดสินให้เผาทั้งเป็น ถูกผูกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลังในสนามกีฬาที่เมืองสเมอร์นา และในขณะที่ท่านภาวนาสรรเสริญพระตรีเอกภาพ และขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงยอมให้ท่านได้ดื่มถ้วยกาลิกษ์ของพระองค์ กองกิ่งไม้ก็สุมขึ้นรอบๆตัวท่าน ผู้สังหารท่านรอคอยด้วยความหวาดกลัวให้ท่านจบบทภาวนาก่อน เมื่อท่านกล่าวคำว่า “อาแมน” แล้วจึงจุดไฟขึ้นรอบตัวท่าน แต่ตามตำนานที่ลือกันทั่วพระศาสนจักรที่เมืองสเมอร์นาว่า ท่านไม่ได้รับอันตรายใดๆ จากไฟนั้น ดังนั้น เขาจึงฆ่าท่านด้วยหอกหรือแหลน

สิ่งที่ประจักษ์ในกิจการของท่านก็คือ ท่านเป็นพระสังฆราชผู้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นเหมือนนายชุมพาผู้ใจดี ที่ยอมสละชีพของตนเพื่อฝูงแกะของท่านที่เมืองสเมอร์นา และในกรณีที่เกิดขึ้นกับท่านนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในการบันทึกอย่างละเอียดเกี่ยวกับการเป็นมรณสักขีของคริสตชนที่เกิดขึ้นในช่วงแรกๆด้วย เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าพระศาสนจักรแต่โบราณรับรองและส่งเสริมการแสดงความเคารพต่อบรรดานักบุญและพระธาตุของพวกท่าน นักบุญโปลีการ์ปมักถูกวิงวอนขอให้ช่วยสำหรับคนที่เจ็บปวดในหู