มีสัตบุรุษคนหนึ่งเป็นคนศรัทธามาก เขามักจะไปช่วยงานที่วัดเสมอ วันเกิดของเขาตรงกับวันที่ 8 กันยายน ซึ่งเป็นวันฉลองแม่พระบังเกิดพอดี ปีหนึ่งเขาจัดงานวันเกิดหลังจบมิสซาฉลองแม่พระ มีการเลี้ยงอาหารและตัดเค้กด้วย ขณะที่ตัดเค้กพวกเขาร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้แม่พระผู้เป็นที่รัก (“Happy Birthday, Dear Mother”) หลังจากนั้น พวกเขาได้นำอาหารที่เตรียมไว้อีกจำนวนหนึ่งไปแจกจ่ายให้กับบรรดาคนยากจน

เรามีวันฉลองวันสมภพของพระเยซูเจ้า และของพระแม่มารีย์ แล้วสำหรับพระศาสนจักรซึ่งเป็น “พระวรกายของพระคริสตเจ้า” เราควรฉลองวันไหน คำตอบคือวัน “สมโภชพระจิตเจ้า” นี่แหละที่ถือเป็นวันเกิดแท้จริงของพระศาสนจักร ทั้งนี้เพราะกลุ่มของอัครสาวกในขณะนั้นที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ได้ “เกิดใหม่” กลายเป็นกลุ่มบุคคลที่ไปประกาศศาสนาด้วยความกล้าหาญอย่างยิ่ง และแม่พระก็ประทับอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย คือเหตุการณ์บังเกิดของพระกายทิพย์ของพระเยซูเจ้า ซึ่งก็คือพระศาสนจักรนั่นเอง (เทียบ กจ 1:14)

วันเปนเตกอสเต เป็นวันฉลองที่สำคัญวันหนึ่งของชาวยิว [อีกสองวันฉลองที่สำคัญของชาวยิวคือ (1) ฉลองปัสกา และ (2) ฉลองพลับพลา] แต่เดิมวันฉลองนี้ ธรรมประเพณีอธิบายว่าเป็นการระลึกถึงพระเจ้าทรงสำแดงพระองค์ที่ภูเขาซีนาย มีบันทึกไว้ในหนังสืออพยพดังนี้ “รุ่งเช้าวันที่สาม มีเสียงฟ้าร้องคำราม ฟ้าแลบแปลบปลาบ เมฆหนาทึบปกคลุมภูเขา เสียงเป่าเขาสัตว์ดังก้องทั่วไป โมเสสนำประชากรออกมานอกค่ายเพื่อเข้าเฝ้าพระเจ้า ทั่วภูเขาซีนายมีควันปกคลุม เนื่องจากพระเจ้าเสด็จลงมาบนภูเขานั้น ควันไฟพุ่งขึ้นเหมือนควันจากเตาไฟใหญ่ ภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง… โมเสสทูลพระเจ้า พระเจ้าก็ตรัสตอบเป็นเสียงฟ้าร้อง” (อพย 19:16-19) นี่เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพันธสัญญาเดิม ณ บัดนี้ ในวันเปนเตกอสเต บรรดาศิษย์มาประชุมในสถานที่เดียวกัน “ทันใดนั้น มีเสียงจากฟ้าเหมือนเสียงลมพัดแรงกล้า ทุกคนที่อยู่ในบ้านได้ยิน เขาเห็นเปลวไฟลักษณะเหมือนลิ้นแยกไปอยู่เหนือศีรษะของแต่ละคน” เราสังเกตว่าในหนังสือกิจการอัครสาวกอธิบายปรากฏการณ์ที่พระจิตเจ้าเสด็จลงมานี้ มีความคล้ายคลึงกับช่วงเวลาที่พระเจ้าทรงสำแดงพระองค์แก่ประชากรอิสราเอล ก่อนจะทรงเรียกโมเสสขึ้นไปบนภูเขา เพื่อจะทรงมอบบทบัญญัติสิบประการให้โมเสสนำลงมาให้แก่ประชากร

ยังมีอีกคำหนึ่งที่น่าสนใจ คำนี้มาจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ “แล้วพระยาห์เวห์ประทานศิลาสองแผ่นแก่ข้าพเจ้า พระองค์ทรงใช้นิ้วพระหัตถ์จารึกพระวาจาทุกคำที่พระองค์ตรัสแก่ท่านบนภูเขาจากกลางไฟในวันที่ท่านมาชุมนุมกัน” (ฉธบ 9:10) คำว่า “มาชุมนุมกัน” ในหนังสือเล่มนี้ หมายถึงการที่ประชากรของพระเจ้ามาชุมนุมกันประกอบศาสนพิธีเช่นในวันประกาศธรรมบัญญัติ จนในที่สุดในพันธสัญญาใหม่จะหมายถึง “พระศาสนจักร” หรือใช้ในความหมายว่า “บรรดาผู้ที่มาชุมนุมกันล้อมรอบพระเยซูคริสตเจ้า” ซึ่งถือเป็นองค์กรที่มีองค์ประกอบของเนื้อเยื่อที่มีชีวิต (organic) ไม่ใช่เป็นเครื่องจักรกล (mechanic) ดังเกร็ดเรื่องเล่าต่อไปนี้

ช่างซ่อมรถยนต์คนหนึ่งกำลังเปลี่ยนฝาสูบเครื่องยนต์ของรถเก๋งคันหนึ่ง ขณะนั้นมีนายแพทย์ผ่าตัดหัวใจผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งเข้ามาในอู่ซ่อมพอดี “สวัสดีครับคุณหมอ” นายช่างทักทาย “เชิญคุณหมอมาทางนี้หน่อยครับ” แม้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่คุณหมอก็เดินไปที่นายช่าง เขาชี้ให้ดูงานที่กำลังทำ แล้วตั้งข้อสงสัยว่า “ดูสิครับ ผมกำลังเปิดหัวใจ เอาวาล์ว(ลิ้นลูกสูบ = ลิ้นหัวใจ)เหล่านี้ออกมา และใส่อันใหม่ๆเข้าไป ทำไมเราทำงานแบบเดียวกัน แต่คุณหมอได้รับค่าจ้างมากมาย ส่วนผมได้แค่นิดเดียว” คุณหมอได้แต่ยิ้มและกระซิบว่า “คุณทดลองทำการซ่อมในขณะที่เครื่องยนต์ยังกำลังทำงานอยู่สิ” ดังนั้น จะเห็นว่าการนำอุปกรณ์ต่างๆของรถยนต์มาประกอบเข้าด้วยกัน เป็นเรื่องเครื่องจักรกล แต่การมาชุมนุมกันในแบบพระศาสนจักรเป็นเรื่องอวัยวะต่างๆ ของร่างกายที่มีชีวิต ดังที่ในบทอ่านที่สองของวันนี้ได้อธิบายไว้ว่า เปรียบเหมือนร่างกายของมนุษย์ที่มีอวัยวะหลายส่วน อวัยวะต่างๆเหล่านี้แม้มีหลายส่วนแต่ก็ร่วมเป็นร่างกายเดียวกัน พระศาสนจักรก็เช่นกันประกอบไปด้วยประชาชนต่างๆ ที่มีพระพรพิเศษต่างๆกัน มาอยู่ร่วมกัน เป็นหนึ่งเดียวกัน

พระเยซูเจ้าทรงให้กำเนิดพระวรกายใหม่ของพระองค์ คือพระศาสนจักร โดยทรงเป่าลมเหนือบรรดาศิษย์ที่มาชุมนุมกันอยู่ ตรัสว่า “สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด พระบิดาทรงส่งเรามาฉันใด เราก็ส่งท่านทั้งหลายไปฉันนั้น… จงรับพระจิตเจ้าเถิด” เราอาจเปรียบเทียบเหตุการณ์นี้กับการให้กำเนิดมนุษย์ (เทียบ ปฐก 2:7) ดุจดังเช่นพระจิตของพระเจ้าได้ทรงบันดาลให้ “มนุษย์ที่เป็นแค่ฝุ่นดิน” มีชีวิตขึ้นมา การเป่าลมของพระเยซูเจ้าเพื่อประทานพระจิตเจ้า ก็เกิดผลให้พวกเขาทั้งหลายกลายเป็นศิษย์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังในฐานะที่เป็นพระศาสนจักร พวกเขาได้รับมอบหมายในเรื่องของการกลับคืนดี การให้อภัยบาปหรือไม่อภัยบาปของผู้ใด

ในปี ค.ศ. 2002 นิตยสารไทม์ (TIME magazine) ได้จั่วหัวข้อที่หน้าปกฉบับเดือนเมษายนว่า : “พระศาสนจักรคาทอลิกจะไปรอดไหม” เราน่าจะถามกลับว่า “พระศาสนจักรจะไม่รอดได้อย่างไร ถ้าเส้นชีวิตของพระศาสนจักรคือพระจิตเจ้า” ใช่แล้วครับ พระศาสนจักรอยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระจิตเจ้า แต่เราทุกคนรวมเป็นพระศาสนจักร ดังนั้น ดุจดังเช่นคนที่เตรียมตัวเฉลิมฉลองวันเกิดอย่างดี ให้เราเตรียมสมโภชพระจิตเจ้าด้วยวิถีใหม่โดยพิจารณาว่า เราแต่ละคนมีพระพรพิเศษอะไรที่จะแบ่งปันให้กับองค์กรพระศาสนจักรนี้ พระจิตเจ้าได้ทรงมอบพระพรพิเศษที่มีแต่หนึ่งเดียวให้แต่ละคน และให้ทุกๆคน

ปกติ ฉลองวันเกิดก็ต้องมีของขวัญ เราจะมีของขวัญส่วนตัวอะไรดีเพื่อมอบให้กับพระศาสนจักร นักบุญเปาโลได้กล่าวไว้ในบทอ่านที่สองของวันนี้ว่า “เราทุกคนต่างได้รับพระจิตเจ้าพระองค์เดียวกัน” คือท่านมีความเข้าใจว่าพระจิตเจ้าทรงเป็นแก่นภายในของเอกภาพในพระศาสนจักร ดังนั้น ถ้าเราจะร้องเพลง “Happy Birthday, Dear Church” ก็ให้ร้องด้วยจิตตารมณ์แบบเดียวกับนักบุญเปาโล และมากกว่านั้น คือไม่เพียงรับพระจิตเจ้าเข้ามาสู่ดวงใจอย่างดื่มด่ำเท่านั้น แต่ให้เรายินยอมให้พระจิตเจ้า “ทรงหลอมตัวตนของเราให้ละลาย ทรงปั้นเราขึ้นมา ทรงเติมเราให้เต็ม และทรงใช้เราเป็นเครื่องมือด้วยเทอญ”