ชายผู้นี้ทีชื่อนิโกเดมุสเป็นผู้ปกครองของชาวยิว และเป็นผู้ที่มีอำนาจ เขารู้สึกจำเป็นที่ต้องไปพบพระเยซูคริสต์  เขาไปเวลากลางคืนเพราะเขาต้องมีความสมดุลบางอย่าง เนื่องจากคนที่ไปพูดกับพระเยซูคริสต์นั้น ผู้คนมักจะไม่ชมชอบ  เขาเป็นชาวฟาริสีที่มีความซื่อตรง เพราะไม่ใช่ฟาริสีทุกคนจะชั่วร้ายไปทั้งหมดก็หาไม่ ไม่เลย ยังมีชาวฟาริสีที่เป็นคนชอบธรรมด้วย และชายคนนี้ นิโกเดมุสเป็นฟาริสีที่มีความชอบธรรม เขารู้สึกร้อนอกร้อนใจเพราะเขาอ่านหนังสือของประกาศก และรับรู้ว่าบรรดาประกาศกประกาศว่าพระเยซูคริสต์ทรงกระทำอะไรบ้าง  เขารู้สึกไม่สบายใจจึงได้หาโอกาสไปสนทนากับพระเยซูคริสต์ “โอ้ ท่านรับไบ ข้าพเจ้าทราบว่าท่านเป็นผู้สอนที่มาจากพระเจ้า” ในมุมมองหนึ่งนี่เป็นการสารภาพ “ไม่มีผู้ใดสามารถทำเครื่องหมายที่ท่านกระทำได้ นอกจากว่าพระเจ้าจะทรงประทับอยู่กับบุคคลผู้นั้น” แล้วเขาก็หยุด เขาหยุดก่อนที่จะกล่าวว่า “เพราะฉะนั้น” แล้วพระเยซูคริสต์ก็ทรงตอบอย่างลึกล้ำ ซึ่งนิโกเดมุสก็ไม่ได้คาดฝัน  พระองค์ทรงตอบด้วยภาพพจน์แห่งการเกิดใหม่ หากผู้ใดไม่ได้เกิดจากเบื้องบน ผู้นั้นก็ไม่สามารถที่จะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าได้  นิโกเดมุสรู้สึกสับสน เขาไม่เข้าใจจึงย้อนคำตอบของพระเยซูคริสต์ตามลายลักษณ์อักษร แต่คนเราจะเกิดได้อย่างไรเมื่อเขาเติบโตจนเป็นผู้ใหญ่แล้ว  เพื่อที่จะเกิดใหม่จากเบื้องบน เพื่อที่จะเกิดจากพระจิตเป็นการเปลี่ยนความเชื่อที่นิโกเดมุสต้องทำแล้ว เขาก็ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเพราะว่าพระจิตนั้นก็เอาแน่ไม่ได้  คำจำกัดความของพระจิตที่พระเยซูคริสต์ให้ไว้นี้เป็นเรื่องน่าสนใจ  “ลมพัดเพไปตามที่กระแสลมต้องการ และเมื่อท่านได้ยินเสียงลม แต่ท่านไม่รู้ว่าลมมาจากไหนหรือกระแสลมจะพัดไปทางไหน ดังนั้นจึงเป็นเช่นนี้สำหรับทุกคนที่เกิดจากพระจิต” กล่าวคือเป็นอิสระ เป็นบุคคลท่ายอมให้พระจิตนำจากด้านหนึ่งไปสู่อีกด้านหนึ่ง นี่คือเสรีภาพของพระจิต และผู้ใดเล่าที่ทำเช่นนี้ได้ ผู้นั้นก็เป็นคนว่านอนสอนง่าย อ่อนน้อม และตรงนี้พวกเราพูดถึงการเป็นบุคคลที่ว่านอนสอนง่ายต่อองค์พระจิต

        การเป็นคริสตชนไม่ใช่เพียงแต่จะปฏิบัติตามพระบัญญัติเท่านั้น  ใช่ พวกเราต้องทำเช่นนั้น แต่หากท่านหยุดเพียงแค่นั้นท่านก็ไม่ใช่คริสตชนที่ดี  เพื่อที่จะเป็นคริสตชนที่ดีพวกเราต้องยอมให้พระจิตเข้ามาสถิตในตัวพวกเราและเป็นผู้ชี้นำทางพวกเรา นำหน้าพวกเราไปในหนทางที่พระองค์ทรงประสงค์ หลายครั้งในชีวิตจริงพวกเราหยุดเฉกเช่นนิโกเดมุสท่ามกลาง คำว่า “เพราะฉะนั้น” พวกเราไม่ทราบว่าต้องเลือกเดินทางไหน หรือพวกเราไม่มีความไว้วางใจในพระเจ้าที่ให้พวกเราเดินทางนี้ และขอให้พระจิตเสด็จมาประทับอยู่ในตัวพวกเรา  เพื่อจะเกิดใหม่ต้องยอมให้พระจิตเสด็จเข้ามาประทับอยู่ในตัวพวกเราพร้อมกับให้พระจิตเป็นผู้นำทางพวกเราอย่างอิสระเสรี ซึ่งเป็นเสรีภาพของพระจิตซึ่งพวกเราไม่ทราบว่าทิศทางชีวิตจะลงเอยที่ใด

        เมื่อพระจิตเจ้าเสด็จลงมาบรรดาอัครสาวกที่อยู่ในห้องชั้นบนต่างก็ออกไปเทศนาด้วยความกล้าหาญ… ซึ่งพวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ แล้วพวกเขาก็กระทำไปเพราะว่าพระจิตทรงชี้นำพวกเขา คริสตชนต้องไม่หยุดนิ่งเพียงแค่ปฏิบัติตามพระบัญญัติเท่านั้น ใช่ พวกเขาต้องปฏิบัติ แต่ต้องดำเนินชีวิตให้เลยไปกว่านั้นสู่การเกิดใหม่นี้ซึ่งเป็นการเกิดในองค์พระจิต ซึ่งทำให้พวกเรามีอิสรภาพในพระองค์   นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับชุมชนคริสตชนในบทอ่านที่หนึ่ง  หลังจากที่ยอห์นและเปโตรกลับจากการถูกไต่สวนจากบรรดาสมณะ  เขาทั้งสองกลับไปยังบรรดาพี่น้องในชุมชนนี้พร้อมกับเล่าเรื่องที่พวกเขาพูดกับหัวหน้าสมณะและผู้อาวุโส เมื่อชุมชนได้ฟังเรื่องเหล่านี้แล้ว  ทุกคนต่างพากันหวาดกลัว แล้วพวกเขาทำอะไร?  พวกเขาสวดภาวนาอย่างหนักหน่วง  พวกเขาไม่หยุดแค่เพียงมีมาตรการที่ใช้ความฉลาดทางปัญญา “ไม่เลย ณ เวลานี้พวกเราต้องทำเช่นนี้ คือพวกเราต้องใจเย็น…  “พวกคริสตชนสวดภาวนาด้วยความไว้ใจ เพื่อที่พระจิตจะได้ตรัสกับพวกเขาว่าพวกเขาต้องทำอย่างไรในเวลาที่มืดมนนั้น ในเวลาที่พวกเขาต้องทำการตัดสินใจ และไม่ทราบว่าต้องทำเช่นไร  พวกเขาต้องการที่จะเกิดใหม่จากพระจิต พวกเขาเปิดใจให้กับพระจิตเพื่อที่พระองค์จะได้ตรัสกับพวกเขา พวกเขาวิงวอนว่า “ข้าแต่พระเจ้า ทั้งเฮร็อด ปองซีโอปีลาโต พร้อมกับชาติต่างๆและอิสราเอลผูกมิตรกันต่อต้านพระจิตและพระเยซูคริสต์”  พวกเขาเล่าเรื่องประวัติศาสตร์โดยวิงวอนว่า “ข้าแต่พระเจ้า โปรดทำอะไรสักอย่าง  ข้าแต่พระเจ้า บัดนี้ขอให้พระองค์ทอดพระเนตรไปยังการข่มขู่ของพวกเขา”  ซึ่งได้แก่สมณะกลุ่มนั้น “โปรดประทานให้ข้ารับใช้ของพระองค์กล่าวพระวาจาของพระองค์ด้วยความกล้าหาญด้วยเถิด”  พวกเขาวิงวอนขอความกล้าหาญ ความกล้าที่จะไม่เกรงกลัวผู้ใด “ในขณะที่พระองค์ทรงกางพระหัตถ์ของพระองค์ออกเพื่อที่จะเยียวยารักษา มีการทำเครื่องหมายอัศจรรย์ภายใต้พระนามของพระเยซูคริสต์ ข้ารับใช้ผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์”  “และในขณะที่พวกเขากำลังอธิษฐานภาวนา ณ สถานที่พวกเขารวมตัวกันนั้นเกิดสั่นสะเทือน พวกเขาต่างเปี่ยมด้วยพระจิต และกล่าวพระวาจาของพระเจ้าด้วยความกล้าหาญ” พระจิตเจ้าเสด็จมาครั้งที่สองเกิดขึ้นที่นี่

        ท่ามกลางความทุกข์ยากลำบากและการปิดประตูห้องลงกลอน เพราะไม่ทราบว่าจะทำกันอย่างไรต่อไป พวกเขาหันหน้าไปพึ่งพระเจ้า  พวกเขาเปิดใจออกแล้วพระจิตก็เสด็จมาประทานสิ่งที่พวกเขาต้องการ พวกเขาจึงออกไปทำการเทศนาด้วยความกล้าหาญ  นี่คือการเกิดใหม่ในพระจิต นี่ไม่ใช่เป็นการหยุดแค่ “เพราะฉะนั้น ทำอะไรต่อดี” สิ่งต่างๆที่พวกเราเคยกระทำอยู่เสมอ หยุดอยู่นิ่ง “เพราะฉะนั้น” กับการปฏิบัติตามพระบัญญัติ  หยุดเพียงแค่ “เพราะฉะนั้น” หลังจากที่ถวายตัวแล้ว ไม่เลย!!  นี่ต้องเป็นการเกิดใหม่  แล้วพวกเราเตรียมตัวเพื่อการเกิดใหม่อย่างไร?  ด้วยการสวดภาวนา – การสวดภาวนาคือการเปิดประตูสู่พระจิตและทำให้เราเป็นอิสระ มีความกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใดด้วยอำนาจของพระจิต ซึ่งพวกเราไม่ทราบว่าพระองค์จะทรงนำทางพวกเราไปในที่ใด แต่จะเป็นพระจิตที่ทรงนำหน้าพวกเราอย่างแน่นอน

        ขอพระเจ้าโปรดช่วยพวกเราให้เปิดใจสู่พระจิตเสมอ เพราะเป็นพระองค์จะทรงนำพวกเราให้ก้าวไปข้างหน้าในชีวิตแห่งการรับใช้ของพวกเราต่อพระเจ้า

        สมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิสจบพิธีมิสซาด้วยการอวยพรศีลมหาสนิทพร้อมกับทรงเชื้อเชิญสัตบุรุษให้มีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน