“แต่เรื่องนี้อาจเป็นความจริงได้ไหม?”  ใจของพวกเขาถูกปิดตายไปแล้ว  ซึ่งเป็นเรื่องยาก ภายในหัวใจของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยชั่วร้าย นี่เป็นโศกนาฏกรรมอย่างหนึ่ง: พลังของพระจิตซึ่งแสดงออกในความกล้าหาญแห่งการเทศนาและในความกล้าชนิดไม่หวั่นเกรงอิทธิพลใดๆในการเทศนา สามารถแทงทะลุเข้าไปในหัวใจที่ชั่วร้ายได้  เพราะฉะนั้นขอให้พวกเราระมัดระวัง: เป็นคนบาปได้ แต่ต้องไม่คอรัปชั่นชั่วร้าย และต้องไม่มีการคอรัปชั่น เพราะการคอรัปชั่น การไม่ซื่อตรงมีหลากหลายวิธีที่จะแสดงตนออกมา…

        แต่พวกเขาจนมุมไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร ในที่สุดพวกเขาก็หาวิธีออมชอม จึงคิดไม่ซื่อ “ให้เราขู่พวกเขา ต้องทำให้พวกกลัวกันสักหน่อย” พวกเขาเชิญอัครสาวก เชิญให้อัครสาวกกลับมาแล้วออกคำสั่ง  พวกเขาไม่ได้เชิญอัครสาวกให้มาพูดหรือสอนในพระนามของพระเยซูคริสต์ (เทียบ กจ. 4: 18) พวกเรารู้จักเปโตรกันดี เขาไม่ได้เกิดมาเป็นคนกล้า เขาเป็นคนขี้ขลาด เขาปฏิเสธพระเยซู แต่ ณ เวลานี้อะไรเกิดขึ้น? บรรดาอัครสาวกตอบอย่างกล้าหาญว่า “นี่ถูกต้องแล้วหรือในสายพระเนตรของพระเจ้าที่จะฟังพวกท่าน แทนที่จะฟังพระเจ้า ท่านต้องตัดสินใจ เพราะพวกเราต้องพูดถึงสิ่งที่พวกเราได้เห็นและได้ยินมา” (กจ. 4: 19-20) ทว่าความกล้าของคนขลาดที่เคยปฏิเสธพระเยซูคริสต์นี้มาจากไหน?  อะไรเกิดขึ้นในหัวใจของชายคนนี้ (เปโตร)?  นี่เป็นของขวัญของพระจิต: ความกล้าหาญ ความไม่รู้จักเกรงกลัว “parrhesia” ล้วนเป็นของขวัญ เป็นพระหรรษทานที่พระจิตทรงประทานให้ในวันที่พระจิตเจ้าเสด็จลงมา  ความจริงหลังจากที่ได้รับพระจิตแล้ว  บรรดาอัครสาวกก็ออกไปเทศนาด้วยความกล้าหาญ นี่เป็นเรื่องใหม่สำหรับพวกเขา  นี่คือการผนึกเป็นหนึ่งเดียวกัน เป็นเครื่องหมายของคริสตชนที่แท้จริง เขาเป็นคนกล้า เขาพูดถึงความจริงทั้งสิ้นเพราะว่าพวกเขาผนึกเป็นหนึ่งเดียวกัน และในการส่งพวกเขาออกไป  พระเยซูคริสต์ทรงเรียกร้องให้พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน  หลังจากการสรุปของนักบุญมาร์โกในพระวรสาร “เมื่อพระองค์ทรงตื่นขึ้นจากการบรรทมในตอนเช้า… “ (มก. 16: 9) เรื่องเล่าการเสด็จกลับคืนพระชนม์ชีพ – พระองค์ทรงโกรธพวกเขาสำหรับการที่พวกเขาไม่เชื่อ และความกระด้างของหัวใจเพราะพวกเขาไม่เชื่อคนที่เห็นพระองค์หลังจากที่พระองค์เสด็จกลับคืนชีพ” (ข้อ 14) แต่การทักทายของพระเยซูคริสต์มีอำนาจของพระจิต “จงรับพระจิตเจ้าเถิด” (ยน. 20: 22) แล้วพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลกประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง” (มก. 16: 15) จงไปด้วยความกล้าหาญ จงอย่าได้กลัวสิ่งใดทั้งสิ้น

        เมื่อคำนึงและไตร่ตรองถึงข้อความจดหมายถึงชาวฮีบรู “จงอย่าละทิ้งความกล้าหาญของท่าน จงอย่าได้ทิ้งของขวัญของพระจิต” (เทียบ ฮบ. 10: 35) ความจริงพันธกิจของพระศาสนจักรเกิดขึ้นจากจุดนี้ จากของขวัญนี้ที่ทำให้พวกเรากล้าหาญในการประกาศพระวาจา

        ขอพระเยซูคริสต์โปรดให้พวกเรามีความกล้าหาญเสมอ นี่ไม่ได้หมายความว่าให้เรากล้าบ้าบิ่นโดยปราศจากความเฉลียวฉลาด เปล่าเลย ความกล้าหาญของคริสตชนต้องเฉลียวฉลาดและรอบคอบเสมอ

        สมเด็จพระสันตะปาปาทรงจบการเทศน์ด้วยการอวยพรศีลมหาสนิทพร้อมกับเชื้อเชิญสัตบุรุษให้มีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน