บทเทศน์ของสมเด็จพระสันตะปาปาฟรานซิส (ฉบับเต็ม)

        ในหลายต่อหลายวันเหล่านั้น ผู้คนในกรุงเยรูซาเล็มมีความรู้สึกหลายอย่างทั้งกลัว ทั้งประหลาดใจ ทั้งสงสัย  “ในวันเหล่านั้นในขณะที่คนง่อยที่ได้รับการรักษาแล้ว พวกเขาต่างพากันคลั่งไคล้อยู่กับเปโตรและยอห์น และประชากรต่างพากันพิศวงใจ… (กจ. 3: 11) ขณะนั้นเกิดบรรยากาศแห่งความร้อนอกร้อนใจ เพราะว่ามีสิ่งประหลาด มหัศจรรย์ใจเกิดขึ้นที่ผู้คนไม่เข้าใจ พระเยซูคริสต์เสด็จกลับไปหาศิษย์ของพระองค์

พวกเขาต่างก็พากันรู้ดีว่าพระองค์เสด็จกลับคืนพระชนม์ชีพแล้ว  เปโตรเองก็ทราบเพราะท่านได้สนทนากับพระองค์ตอนเช้านั้น  ศิษย์สองคนที่เดินทางกลับจากตำบลเอมมาอุสก็ทราบ แต่เมื่อพระเยซูคริสต์ปรากฏองค์พวกเขาก็ตกใจ “ตกใจแล้วก็กลัว เพราะพวกเขาคิดว่าตนเจอผี”  (ลก. 24: 37) พวกเขามีประสบการณ์เดียวกัน ณ ทะเลสาบเมื่อพระเยซูคริสต์ทรงดำเนินบนผิวน้ำ ทว่าในตอนนั้นจึงทำใจกล้า ท้าทายพระเยซูคริสต์ว่า “พระอาจารย์ หากเป็นพระองค์จริงๆ โปรดสั่งให้ข้าพเจ้าเดินไปยังพระองค์” (เทียบ มธ. 14: 28)   วันนี้เปโตรปิดปากเงียบ ท่านได้พูดกับพระอาจารย์เมื่อเช้าแล้ว ไม่มีใครทราบว่าสองคนสนทนาอะไรกัน ดังนั้นเปโตรจึงปิดปากเงียบ ทว่าบรรดาศิษย์เปี่ยมไปด้วยความกลัวและความผิดหวัง พวกเขาคิดว่าพวกเขาเจอผี พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ทำไมพวกท่านจึงวุ่นวายใจ? ทำไมพวกท่านจึงมีคำถามในใจ? จงมองดูมือและเท้าของเราสิ… “พระองค์ทรงแสดงให้พวกเขาเห็นรอยบาดแผลของพระองค์ (เทียบ ลก. 24: 38-39) นี่คือขุมทรัพย์อันประเสริฐของพระเยซูคริสต์ที่พระองค์นำไปยังสวรรค์ เพราะพระบิดาเจ้าทรงเห็น และให้วิงวอนเพื่อเรา “เอามือมาคลำดูสิ เพราะผีไม่มีเนื้อและกระดูก”

        และแล้วยังมีอีกวลีหนึ่งที่สร้างความบรรเทาใจให้กับพ่อ เพราะฉะนั้นสารของพระวรสารจึงเป็นสารที่พ่อชอบมาก “ในขณะที่พวกเขายังคงไม่เชื่อ แต่พวกก็มีความชื่นชมยินดี… (เทียบ ลก. 24: 41) อีกครั้งหนึ่ง พวกเขาต่างพากันประหลาดใจ ความชื่นชมยินดีปิดกั้นเขาจากการเชื่อ  ความชื่นชมยินดีนั้นยิ่งใหญ่จนพวกเขาคิดว่า “ไม่นะ นี่ไม่อาจที่จะเป็นจริงได้ ความชื่นชมยินดีนี้ไม่ใช่ของแท้  นี่มากเกินไปจริงๆ”  และนี่ปิดกั้นมิให้พวกเขาเชื่อ – ความชื่นชมยินดีเป็นช่วงแห่งความยินที่ใหญ่หลวง พวกเขาเปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดีจนพิการเพราะความชื่นชมยินดี  ความชื่นชมยินดีเป็นความปรารถนาประการหนึ่งของเปาโลสำหรับประชากรแห่งกรุงโรม “ขอให้พระเจ้าแห่งความหวังประทานให้ท่านเปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดีทุกประการ” (เทียบ รม. 15: 13) เปาโลขอให้ประชาชนจงเปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดี นี่เป็นประสบการณ์แห่งความบรรเทาสูงสุดเมื่อพระเยซูคริสต์ทำให้พวกเราเข้าใจว่า นี่เป็นอะไรที่แตกต่างไปจากความร่าเริงธรรมดาๆ การมองโลกในแง่บวก ความสำเร็จต่างๆ… ไม่ใช่เช่นนั้น นี่เป็นคนละเรื่อง   เพื่อที่จะมีความชื่นชมยินดี เปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดี ความยินดีที่ล้นพ้นที่เกิดขึ้นกับพวกเรา เพราะฉะนั้นเปาโลจึงขอให้ “พระเจ้าแห่งความหวังประทานความชื่นชมยินดี” ให้กับพี่น้องชาวโรมัน

        และคำพูดนั้น การแสดงออกเช่นนั้น เพื่อที่จะทำให้พวกเราเปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดีจึงได้มีการกล่าวย้ำหลายครั้ง ตัวอย่างเช่นเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นในเรือนจำ เปาโลได้ช่วยชีวิตของเพื่อนนักโทษคนหนึ่งซึ่งกำลังจะฆ่าตัวตาย เพราะประตูคุกเปิดออกเนื่องจากเกิดแผ่นดินไหว แล้วเปาโลก็ประกาศพระวรสารแก่เขาโปรดศีลล้างบาปให้กับเขาและนักโทษผู้นั้นพระคัมภีร์บอกว่า “เปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดี” เพราะมีความเชื่อมั่งคง (เทียบ กจ. 16: 29-34) สิ่งเดียวกันนั้นเกิดขึ้นกับรัฐมนตรีเศรษฐกิจแห่งเมืองกาดาเชเมื่อฟิลิปล้างบาปเขาแล้วหายตัวไป ส่วนรัฐมนตรีผู้นั้นจากไป “เปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดี” (เทียบ กจ. 8: 39) สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นอีกในวันที่พระเยซูคริสต์เสด็จขึ้นสวรรค์ บรรดาศิษย์เดินทางกลับไปยังกรุงเยรูซาเล็มซึ่งพระคัมภีร์บอกว่า “เปี่ยมด้วยความชื่นชมยินดี” (กจ. 24: 52-53) นี่เป็นความบริบูรณ์แห่งความบรรเทาใจ เป็นความบริบูรณ์แห่งการประทับอยู่ของพระเยซูคริสต์ เพราะดังเช่นที่นักบุญเปาโลกล่าวกับชาวกาลาเทียไว้ว่า “ความชื่นชมยินดีเป็นผลงานของพระจิต” (เทียบ กท. 5: 22) นี่ไม่ใช่เรื่องอารมณ์ที่โพล่งออกมาเพราะสิ่งที่น่าพิศวงอะไรบางอย่าง ไม่เลย แต่เป็นสิ่งที่มากไปกว่านั้น ความชื่นชมยินดีที่เปี่ยมล้นหัวใจของพวกเรานี้คือผลงานของพระจิต พวกเราไม่สามารถมีความชื่นชมยินดีนี้ได้โดยปราศจากพระจิต นี่เป็นพระหรรษทานและพระพรที่จะรับความชื่นชมยินดีของพระจิต

        มีคำเตือนใจข้อท้ายๆและวรรคท้ายๆในสมณสาส์นเตือนใจ การประกาศพระวรสาร (Evangelii Nuntiandi) ของพระสันตะปาปาเปาโลที่ 6 (ข้อ 79-80) เมื่อพระองค์ตรัสถึงบรรดาคริสตชนที่มีความชื่นชมยินดีแห่งผู้ประกาศพระวรสารด้วยความชื่นชมยินดี ไม่ใช่กับผู้ที่ไม่ได้เรื่องได้ราว  วันนี้เป็นวันดีที่จะอ่านสาส์นนี้พร้อมกับความชื่นชมยินดี  นี่คือสิ่งที่พระคัมภีร์บอกเรา “เพราะความชื่นชมยินดีพวกเขาไม่เชื่อ…” ความชื่นชมยินดีล้นพ้นจนพวกเขาไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้

        มีข้อความตอนหนึ่งในหนังสือเนหะมีย์ซึ่งน่าจะช่วยพวกเราได้ในการไตร่ตรองวันนี้เกี่ยวกับความชื่นชมยินดี  หลังจากที่ประชากรกลับไปยังกรุงเยรูซาเล็มแล้ว  พวกเขาก็ค้นพบหนังสือธรรมบัญญัติอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาจำขึ้นใจธรรมบัญญัติได้ เพราะพวกเขาหาหนังสือดังกล่าวไม่พบ จากนั้นมีการฉลองกันอย่างเอิกเกริก ประชาชนต่างแห่กันมาฟังเอสราผู้เป็นสมณะอ่านหนังสือธรรมบัญญัติดังกล่าว  ประชานต่างตื้นตันใจ ร่ำไห้ การร่ำไห้ของพวกเขาเป็นความชื่นชมยินดี… ตอนท้ายเมื่อสมณะเอสราอ่านจบ ผู้ปกครองเนหะมีย์กล่าวกับประชาชนว่า “จงอย่าได้เสียใจ จงหยุดร่ำไห้ จงรักษาความชื่นชมยินดีเอาไว้ เพราะความชื่นชมยินดีของพระเจ้าเป็นพลังของท่านอย่างเต็มเปี่ยม” (นหม. 8: 1-12)

        ข้อความจากหนังสือเนหะมีย์จะช่วยพวกเราได้ในวันนี้ พลังยิ่งใหญ่ที่พวกเราจำต้องนำมาเปลี่ยนแปลงชีวิต นำมาประกาศพระวรสาร นำเอามาเป็นประจักษ์พยานแห่งชีวิตล้วนเป็นความชื่นชมยินดีของพระเยซูคริสต์ และเป็นผลงานของพระจิต  วันนี้ให้พวกเราวิงวอนขอให้พระองค์ประทานผลพวงนี้ให้แก่พวกเรา

        สมเด็จพระสันตะปาปาจบการถวายมิสซาด้วยการอวยพรศีลมหาสนิทพร้อมกับเชื้อเชิญสัตบุรุษให้ร่วมจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน

ต่อไปนี้เป็นบทภาวนาของสมเด็จพระสันตะปาปา

        ข้าแต่พระเยซูคริสต์ ลูกรับรู้ว่าพระองค์ทรงประทับอยู่ในศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งพระแท่น  ลูกขอกราบนมัสการพระองค์เหนือสิ่งใด ลูกปรารถนาที่จะรับพระองค์มาประทับในดวงใจลูก  เนื่องจากบัดนี้ลูกไม่สามารถที่จะรับพระองค์ อย่างน้อยโปรดเสด็จมาประทับในวิญญาณของลูกทางจิต เมื่อพระองค์เสด็จมา ลูกขอสวมกอดพระองค์ และขอร่วมเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระองค์ โปรดอย่าให้ลูกต้องพรากไปจากพระองค์เลย

        ก่อนจากวัดน้อยซึ่งยกถวายให้กับพระจิต มีการขับร้องบทเพลงแม่พระเก่าแก่ “Regina Caeli” ซึ่งนิยมขับร้องกันในเทศกาลปัสกา